poetry in action features work by poets from around the world, translated into English.
NOW MORE THAN EVER:
Poets of the world, unite and take over!
Resist the oppressive constraints of good, publishable poetry established by mainstream literary venues!
Only poetry in translation, all the time!
Coming at you around the 20th of each month.
poetry in action #46
poems by Gökçenur Ç.
translated from Turkish by the author
Stars Would Have Sprung from the Ground if They Hadn’t Bound Igor’s Jaw Before Burying Him
The bottles ended.
The poems ended.
We’d already spoken of
our first loves,
our first times.
I said it’s up to you.
Tell me either how you started
drinking
or writing.
It’s the same story, he said.
I left home one evening.
I walked toward the fields
instead of work.
It was summer.
Stars unburdened
the night
with their creation of space.
A scarlet poppy burst
like a bullet wound
on the dark green shirt of
Skopje’s fields.
I lay down on the warm grasses
beside the poppy.
I stared at the night.
For the first time I saw stars
not as a pointless matter of solitude
but as the scribble of space.
I must have begun seeping out.
Suddenly stars pouring
into my open mouth.
The next day at sunset
the stars began to speak:
There is a gale in the mountains, Igor.
Come with us, Igor,
we will chase the night again.
We are all made from the past, Igor,
you will not weep for long, Igor.
Write what you want
the way you want.
Star verses howling
in my head
like a reinless sea.
I started to drink
because
I was afraid.
When I drank
the stars became
rowdier still
but at least I managed
to not pay them any mind.
Stars always
seeping out before me.
I went to bed.
Igor wrote
“Seagulls Above Rooftops”:
this evening
seagulls above rooftops,
open walls, balconies,
and that song again, out of nowhere.
I never told him how I began to write.
There is no justice in the sky.
Not in the nights over Istanbul. Not at all.
Yıldız Fışkırıyordur Geceleri Topraktan Gömmeden Çenesini Bağlamadılarsa Eğer Igor’un
Şişe bitmişti,
şiirler bitmişti
Çoktan anlatmıştık
ilk aşklarımızı,
ilk seviştiğimiz kızı.
Seçim senin dedim,
anlat
nasıl başladığını
ya şiire, ya içkiye.
Aynı hikaye dedi.
Bir akşam evden çıktım
işe değil, kırlara
yürüdüm.
Yazdı, yıldızlar akşama
boşluğun oluşumunu
anlatıyordu.
Kızıl bir gelincik
Üsküp kırlarının
yesil-kara gömleğinde
bir kurşun yarası
gibi duruyordu.
Gelinciğin yanı başına,
sıcak otlara uzandım.
Geceye baktım.
Yıldızları ilk kez
yalnızlığımızın gizli öznesi değil
uzayın okunaksız yazısı
olarak görüyordum.
Sızmışım,
ağzıma yıldız dolmuş
o gece.
Ertesi gün güneş battığında
yıldızlar konuşmaya başladı.
Dağlarda bir mersin ağacı var Igor,
diyordu yıldızlar:
gel Igor geceyi avlayacağız, bir hayvan gibi,
hepimiz geçmişlerimizden yapılmayız Igor,
çok uzun sürmez bu ağlayış Igor,
ne istersen yaz,
nasıl istersen öyle yaz.
Yıldızların dizeleri
dizginsiz bir deniz gibi
kafamda uğulduyordu.
Korkumdan başladım
her gece içmeye.
İçtiğimde
yıldızlar daha da
şamatacı oluyordu
ama en azından
onları umursamamayı
başarabiliyordum
ve yıldızlar
her zaman benden önce sızıyordu.
Ben yattım.
Igor, Çatılarda Martılar’ı yazdı:
bu gece:
çatılarda martılar,
açılan duvarlar, balkonlar,
ve yine hiçlikten gelen o şarkı
Ona, şiire nasıl başladığımı
hiç anlatmadım,
… adalet yok.
bu İstanbul gecesinde. ve hiçbir yerde
hiçbir zaman olmadı.
Burning Wing
Holding out a sheet of paper, he said
I wish these poems were published in Hototogisu.
(Winter passing through their hands like
a black snake fleeing from crows in tall weeds.
Saffron colts neighing on the lowlands
rolled out like phyllo dough by the wind.
Crows gathering to the west of voices).
She said, Life is made up of propositions on life,
I, too, lived in the woods.
Particles of reality are stark and limited in number,
they resist identity, it’s their nature.
Who can prove that tangerines compare to a winter’s night?
Soon voices will invade the sky.
Sometimes I forget I am dead.
Life is a knot
I untie each night
but in the morning I find it tied up once more.
He hole-punched the paper and put it in a file.
Leaning his forehead again the windowpane he said,
Look: it’s starting to snow again.
Yanan Kanat
Kağıdı uzatırken, “bu dizeler
Hototogisu’da yayınlansın isterdim” dedi adam
(Otların arasında, kargalardan kaçan
bir karayılan gibi geçiyordu ellerinin arasından kış.
Safran taylar kişniyordu rüzgarın
bir yufka hamuru gibi açtığı ovada;
kargalar seslerin batısında toplanıyordu.)
“Yaşam, yaşam hakkında önermelerden oluşur” dedi kadın
“Ben de ağaçların arasında yaşadım.
Gerçek tanecikleri somdur, sonlu sayıdadır,
Iraları gereği gerçeğin tekliğine ve özdeşliğe direnirler.
Kim kanıtlayabilir karlara dökülen
Mandalinaların bir kış gecesine eşitliğini.
Birazdan gün doğacak, birazdan
Sesler istila edecek göğü.
Bazen aklımdan çıkıyor öldüğüm.
Yaşam: her gece çözdüğüm
Sabaha dolanan düğüm.”
Kağıdı delip dosyaya taktı.
Alnını cama dayadı; bak dedi:
Dışarıda yine kar başladı.
But Summer Is Gone So What’s the Use in Remembering
Pine cones crackle with the heat.
Blue noon sky is your shirt.
We take shade in a word’s shadow.
Birds flying above
are the initials of your name
embroidered by your mother on the collar of your shirt.
What did we talk about that summer?
We said, If it’s summer better to talk than keep quiet,
horses are the favored wives of gods.
But summer is gone so what’s the use in remembering.
I said, Meanings are the substance of words.
Poetry is a little goat helpless to descend the rock it’s climbed.
How can you rack up words while life unloads so fast?
I searched for a word that started with Ğ in Turkish.
I wandered all the yellow seas that summer.
But now it’s gone so what’s the use in remembering.
AMA YAZ GEÇTİ,
BİZE NE ŞİMDİ BUNLARDAN ?
Sıcaktan çıtırdıyor fıstık çamları,
öğle göğü mavi gömleğin senin.
Bir sözcüğün gölgesine sığındık güneşten.
Öteden geçen kuş sürüsü
başharfleri adının, soyadının,
o gömleğin yakasına annenin işlediği.
Nelerden konuştuk o yaz ?
Konuşmak iyidir dedik yazsa, susmaktan,
Atlardır tanrıların en sevdiği karıları
Ama yaz geçti, bize ne şimdi bunlardan ?
Anlam, sözün özdeğidir diyordum,
şiir tırmandığı kayalıktan inemeyen bir yavru keçi,
neyle dolar sözcüklerin içi, hızla boşalırken yaşam ?
Ğ ile başlayan bir sözcük arıyordum Türkçe’de,
bütün sarı denizleri dolaştım o yaz,
Ama yaz geçti, bize ne şimdi bunlardan ?
Gökçenur Ç. is a poet, translator, and editor based in Istanbul. He has numerous poetry books in Turkish and his poems have been translated into 30 languages. He has translated the works of Wallace Stevens, Paul Auster, Ursula Le Guin, and many others into Turkish. Gökçenur is the editor of the Turkish magazine Çevrimdışı İstanbul (İstanbul Offline), co-editor of the Turkish domain of Poetry International, and is on the editorial board of the Macedonian-based international literary magazine Blesok. He is a member of Cunda International Workshop for Translators of Turkish Literature; curator and co-director of Word Express; co-director of international poetry festivals Offline Istanbul, Mosaic of Methahors Gaziantep, and Turkish American Poetry Days, and board member of Nilüfer International Poetry Festival and Kritya International Poetry Movement.